Przez chwilę odetchnęłam. Jednak o Tobie nie zapomniałam. Wiedziałam, czułam, że przyjdziesz..., że nie zapomnisz, wrócisz. Nie wiedziałam tylko kiedy i gdzie uderzysz. Nie minęło wiele czasu i proszę, jesteś. Nie zdziwiło mnie to. Przyszłaś i znów w czerń świat ubrałaś. Niepojęte to dla mnie, ale nie ważne. Byłaś, jesteś i będziesz. Mówią, że po każdego kiedyś przyjdziesz, że taki nasz ludzki los. Przywykłam. Burzysz pokój i wprowadzasz lęk...
Uderzyłaś i trafiłaś, nie co dalej, ale znów celny był Twój cel. To jak gra w statki. Strzelasz i trafiasz, czasem chodź rzadko chybiasz...
Wiele trafiłaś i zatopiłaś moich statków, ważnych, wyjątkowych, znaczących... Nie wiem dlaczego w tej grze ktoś zmienił zasady, dlaczego ciągle to ty masz prawo strzału... Ale wiesz możesz, pozatapiać je wszystkie... i nie utonę, mam łódź podwodną co pod szyldem Wiara i Nadzieja. pływa
Wiara i Nadzieja w dusz i ciał zmartwychwstanie i powtórne niegdyś spotkanie..
Wiara i Nadzieja, że w końcu znikniesz na dłużej.
Wiara i Nadzieja, że to wszystko po coś.
Wiara i Nadzieje, że kiedyś się zmęczysz.
fot. Ja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz